Głos z Foyeru...

Witam... Dzisiaj niestety znowu nie mam czasu, ponieważ
pracuję nad nowym blogiem. Dlatego przejdę od razu do notki.


Głos z Foyeru- Pamiętacie wczorajszą historię?
Dzisiaj czas na dalszą część:
Zimny powiew wiatru wywołał u nas dreszcze na całym ciele. Usłyszeliśmy wtedy ten złowieszczy śmiech HAR HAR HAR. To było już bardzo blisko!  Sytuacja zaczęła mnie przerastać. Szepnęłam Maxowi „Nie uważasz, że powinniśmy jednak zawrócić?!“

Zebraliśmy w sobie całą odwagę i zeszliśmy po ostatnich stopniach. 

Odpowiedź na to pytanie nasunęła się jednak w tym samym momencie, w którym Max się potknął, stracił równowagę i upadł prosto na swój nosek. A że trzymałam Maxa za łapkę, poleciałam razem z nim. PLUMS! I tak leżeliśmy nagle w środku foyer. 

To się nazywa wejście prosto z mostu. 

Trochę więcej ostrożności by nam na pewno nie zaszkodziło. Ale nieważne, na to było już za późno.  Rozejrzeliśmy się po całym pomieszczeniu: Najpierw w górę, potem w dół, na boki; nic jednak nie było widać! Wtem, z niczego, usłyszeliśmy cichy głos. Szeptała we wzbudzający strach sposób coś, co jeszcze raz zatrzymało bicie mego serca: “Środa”…ten głos ciągle powtarzał słowo “środa”…

Rozumiecie? W środę wydarzy się coś we Foyer. 

Bardzo ciekawe, prawda?

Pozdrawiam...